เฟินลูกไก่ Cibotium barometz (L.) J.Sm.
ปรับปรุงข้อมูลล่าสุดเมื่อวันที่ 13 มิ.ย. 2021 เวลา 20:54:35 น. โดย Editorial Team
จำนวนการเข้าชมหน้านี้ 614 views
695
เฟินลูกไก่
ชื่อวิทยาศาสตร์: Cibotium barometz (L.) J.Sm.
ชื่อสามัญ: –
ชื่ออื่น: กูดผีป่า กูดพาน (ภาคกลาง) ขนไก่น้อย หัสแดง ละอองไฟฟ้า ว่านไก่น้อย (ภาคกลาง) กูดเสือ โพลี นิลโพลี (ภาคใต้)
วงศ์: CIBOTIACEAE
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
ต้น พืชจำพวกเฟินดิน ลำต้นตั้งตรง อวบหนา เส้นผ่านศูนย์กลางอาจมากกว่า 30 เซนติเมตร ปลายยอดปกคลุมด้วยขนสีทองหนาแน่น
ใบ ใบประกอบแบบขนนกสองชั้นถึงหยักลึกแบบขนนกสามชั้น รูปรีแกมรูปขอบขนาน กว้างประมาณ 1 เซนติเมตร ยาวประมาณ 2 เซนติเมตร แกนกลางใบด้านบนมีขนนุ่มสีน้ำตาลปกคลุม ใบย่อยชั้นที่ 1 รูปขอบขนาน กว้างประมาณ 25 เซนติเมตร ยาวประมาณ 75 เซนติเมตร ใบย่อยชั้นที่ 2 รูปแถบแกมรูปหอก กว้าง 1.5-2.5 เซนติเมตร ยาว 10-15 เซนติเมตร ขอบหยักลึกเกือบถึงเส้นกลางใบ เกิดเป็นพูรูปขอบขนาน โค้งขึ้นคล้ายเคียว ปลายแหลม โคนตัด ขอบหยักซี่ฟันตื้นๆ มีมากกว่า 30 คู่ แผ่นใบสีเขียว ด้านล่างมีนวล ใบคล้ายกระดาษ เส้นใบย่อยปลายเปิดแตกง่าม ก้านใบหนา สีน้ำตาลอมแดง เส้นผ่านศูนย์กลาง 2-4 เซนติเมตร ยาวกว่า 1.5 เมตร
กลุ่มอับสปอร์ เกิดปลายเส้นใบย่อย มีเยื่อคลุมสองชิ้นประกบกัน เมื่อแก่แตกอ้าออกคล้ายฝาหอย
ข้อมูลทั่วไป
พบตามป่าดิบแล้ง ป่าดิบชื้น หรือป่าดิบเขาที่ระดับความสูงจากระดับน้ำทะเล 100-1,500 เมตร ในประเทศไทยพบได้มากในป่าอนุรักษ์ที่มีความอุดมสมบูรณ์
การปลูกเลี้ยงและการใช้ประโยชน์
การปลูกเลี้ยง
วัสดุปลูกที่ระบายน้ำได้ดี มีอินทรียวัตถุสูง ต้องการน้ำปริมาณปานกลาง แสงแดดร่มรำไร
การขยายพันธุ์
เพาะสปอร์
การใช้ประโยชน์
นิยมใช้เป็นไม้กระถางหรือปลูกประดับสวน ขนสีทองบริเวณปลายยอดใช้ห้ามเลือด
